สวัสดีคุณอ๊อฟครับ ผมคือคนที่ไปพักบ้านชานเคียงของคุณในคืนวันที่ 26 ธันวาคม 2552 ที่ผ่านมา ห้องชานกลางที่พวกผมพักนั้นเป็นที่ประทับใจดีครับ แต่มีเหตุขัดข้องบางประการที่อยากให้คุณอ๊อฟแก้ไขบ้านชานเคียงดังนี้
1. แวบแรกที่เข้าบ้าน ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นคือ ทำไมคุณปล่อยให้บ้านชานเคียงของคุณรกรุงรังไม่เป็นระเบียบ จริงอยู่ว่าคุณกำลังก่อสร้างต่อเติมบ้านอยู่ แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็พบเห็นขวดเหล้า แก้วน้ำ และก้นบุหรี่ตกอย่างรุงรัง เมื่อขึ้นไปถึงชั้นสองผมเห็นของเก่าชิ้นโบราณที่วางไว้เหมือนกับเป็นเศษขยะอยู่ชานบ้าน ซึ่งผมมองอย่างไรมันก็ไม่มีความงามทางศิลปะเลยแม้แต่น้อย เห็นแต่เพียงการวางทิ้งไว้อย่างไม่เป็นระเบียบเท่านั้น พอมองลงไปชั้นหนึ่ง ผมเห็นกองขวดลีโออยู่สิบกว่าขวดที่วางไว้ตรงกันข้ามกับห้องน้ำ.....ยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกไม่สะอาดตายิ่งกว่าเดิม
2. ทำไมคุณถึงปล่อยให้มีคนเอาผ้าเช็ดตัวไปตากที่ริมระเบียงหน้าบ้านชั้นสองเช่นนั้น? ภาพนี้ผมเห็นเมื่อตอนเช้าของวันถัดมา ริมถนนหน้าบ้านคุณเป็นถนนเส้นเล็ก และน่าจะเป็นเขตที่ควรค่าจะอนุรักษ์ไว้ การอนุรักษ์ไม่ใช่แค่การสร้างบ้านให้กลมกลืนกับภูมิสถาปัตย์ แต่ยังต้องรักษาความเป็นระเบียบสะอาดตาสำหรับผู้อื่นที่เดินผ่านไปมาอีกด้วย ผ้าเช็ดตัวริมระเบียงหน้าบ้านชานเคียงของคุณนั้น นับว่าเป็นสิ่งไม่สะอาดตาริมถนนเส้นนั้น ผมไม่ทราบว่าผ้าเช็ดตัวริมระเบียงเป็นของใคร แต่ถ้าเป็นของผู้เข้าพัก มันก็เป็นหน้าที่ของคุณที่ต้องจัดหาที่ตากผ้าเช็ดตัวใหม่ แต่ถ้าหากเป็นของคุณเอง ผมก็ขอเรียกร้องให้คุณแก้ไขโดยด่วนด้วย
3. เรื่องที่ผมไม่พอใจคุณที่สุดก็คือเรื่องเปิดเพลงเสียงดังในเวลานอน ผมกับแฟนเดินเที่ยวเชียงคานในเวลา 3 ทุ่ม ถึง 5 ทุ่ม ซึ่งเวลานั้นชาวบ้านในบริเวณนั้นนอนกันทุกคนแล้ว แต่ขณะที่เดินเข้าใกล้บ้านชานเคียง พวกเรากลับได้ยินเสียงเพลงจากบ้านชานเคียงของคุณหลังเดียว ซึ่งตอนนั้นผมเองก็หวังใจว่าคุณกำลังจะปิดในไม่ช้า แต่พอผมเข้านอน คุณอ๊อฟเองกลับเปิดเพลงไปเรื่อยๆ จนถึงเที่ยงคืนเศษ จนผมเองต้องเป็นฝ่ายไปขอร้องให้คุณอ๊อฟปิดเพลง ซึ่งคุณอ๊อฟก็ปิดเพลงแต่โดยดี
ในกรณีนี้ ผมเชื่อว่าคุณอ๊อฟทำไปเพราะลืมตัว ดูเหมือนคุณจะเจอเพื่อนเก่าคุยกันถูกคอที่ไม่ได้เจอกันมานาน ผมหวังใจว่า การกระทำครั้งนั้นคงเป็นครั้งเดียวที่คุณอ๊อฟทำและคงไม่ทำอีก เพราะคุณอ๊อฟคงทราบดีว่า ชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถวนั้นเขามีวิถีชีวิตนอนเร็วตื่นเช้า ไม่ไช่คนที่มีวิถีชีวิตเช่นยัปปี้แถวซอยทองหล่อ
ผมเองเป็นคนต่างจังหวัด ญาติมิตรที่เคยอาศัยอยู่ที่เชียงคานเองก็มีบ้าง ยิ่งกลับบ้านพอคุณแม่เล่าให้ฟังถึงเรื่องราวเมืองเชียงคานเมื่อ 50 ปีที่แล้ว ผมยิ่งรู้สึกเข้าใจคนเชียงคานที่มีกระแสไม่อยากให้เชียงคานเป็นปาย 2 สิ่งที่ทำร้ายคนเชียงคานไม่ใช่อยู่ที่นักลงทุนเป็นคนต่างถิ่นหรือไม่ แต่เป็นการนำเข้าเอาวิถีชีวิตที่แปลกแยกจากคนต่างจังหวัดยัดเข้าไปในเชียงคาน
ผมหวังว่าคุณอ๊อฟเมื่อไปอยู่ที่เชียงคาน คงจะปรับตัวเข้ากับชีวิตคนต่างจังหวัดนะครับ
ปล. ผมเองก็รู้สึกไม่ดี ที่มามีคอมเม้นต์ในบอร์ดภายหลังเช่นนี้ เพราะก่อนลาเราทั้งคู่ก็มีอัธยาศัยดีๆให้กัน แต่ผมเห็นว่าเป็นเรื่องที่ควรบอกและคุณอ๊อฟก็เปิดพื้นที่นี้สำหรับการติชม หวังว่าสคุณอ๊อฟคงจะไม่โกรธเคืองผมนะครับ อ้อ ลืมอีกเรื่อง ประตูห้องน้ำรวมเวลาเปิดปิดเสียงดังสะเทือนถึงชั้นสอง คุณอ๊อฟช่วยปรับปรุงเรื่องนี้จะดีมากครั้บ เพราะหลังจากเสียงเพลงคุณอ๊อฟแล้ว สิ่งที่ทำให้พวกเรานอนไม่หลับ คือเสียงเปิดปิดประตูห้องน้ำรวมนี่แหละ