….ผืนดินแห้งผาก…ขาดน้ำ…
พ่อเดินย่ำเหยียบข้าม…ร่างสถาน
ก่อร่างสร้างเขื่อน…ไม่นานน้ำมาเยือน…ชลประทาน
ดินแห้งผากวันนั้น…สร้างเมล็ดข้าวนับล้าน…ให้เก็บกิน…
…ผืนน้ำเน่าเสีย…เกินเยียวยา…
พ่อเดินผ่านเห็นเต็มตา…หมดทั้งสิ้น
ร่างแบบกังหันน้ำ…เติมอากาศให้ตาม…ได้ยิน
ชัยพัฒนาหมุนริน…หมดปัญหาน้ำสิ้น…ที่เคยมี
…ผืนฟ้าไร้ฝน…โปรยปราย…
พ่อเดินผ่านผืนทราย…อ่อนล้า…
หยาดน้ำมาจากไหน…พ่อคิดเอาไว้เรื่อยมา…
ไม่นานฝนเทียมหล่นจากฟ้า…สร้างแผ่นดินชุ่มชื้นทั่วหล้า…ปฐพี…
…ผืนดิน..พ่อสร้าง…ความชุ่มชื้น…
ท้องน้ำพ่อหยิบยื่น….สะอาดสี
แผ่นฟ้าที่แห้งผาก…พ่อสร้างฝนให้จาก…สองมือที่มี
แผ่นดินท้องน้าแผ่นฟ้าที่นี่…เกิดจากพระคุณพ่อองค์นี้…องค์เดียว…