เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ
จากการที่ได้สอนดนตรีให้กับคนจำนวนหนึ่ง อายุตั้งแต่ 7-70 ปี เป็นช่วงเวลาหนึ่ง นานพอควรที่ทำให้ได้เห็น ลักษณะของคนที่มีความแตกต่างกันและเหมือนกันของคนในวัยเดียวกัน
และ ความเหมือน-ความแต่างระหว่างวัยกันด้วย
การเรียนถือเป็นทักษะ(skill)ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเรียนอะไรก็ตาม เพราะฉะนั้นสรุปได้ตอนนี้ "พรสวรรค์" ไม่มีจริง ทุกคนมีศักยภาพเท่าเทียมกัน คนใดคนหนึ่งทำได้
อีกคนต้องทำได้ และทำได้เท่ากันด้วย ไม่มีใครเหนือกว่าใคร ส่วนใครฝึกมาก ทำมาก ก็ต้องมีผลสัมฤทธิ์สูงกว่าคนที่ฝึกน้อย ทำน้อย หากว่าตามเหตุตามผลแล้ว
ก็น่าจะสรุปได้ตามนี้ใช่ไหมครับ...
แต่ในความเป็นจริง ที่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเหมือนกัน นั่นคือ ข้อสรุปนี้เป็นจริงเพียงบางส่วน ไม่ใช่ทั้งหมดอย่างแน่นอน...ว่าไหมครับ...
ผมขอแยกสิ่งแต่าง ๆ ออกเป็น 2 ระดับ เป็นอย่างน้อยนะครับ(จริงแล้วน่าจะแยกย่อยได้มากกว่านี้)
ระดับแรก คือสิ่งที่เป็นมูลฐาน อันนี้เข้าข่ายว่าเป็นสิ่งที่ทุก ๆ คนสามารถทำได้เหมือนกัน เช่น รับรู้ ทำความเข้าใจ ตีความ การใช้ร่างกายในกิจกรรมพื้นฐานของชีวิต
เช่น ขับรถ ว่ายน้ำ นี้เป็นศักยภาพพื้นฐานที่ต้องผ่านการฝึกฝนทักษะอย่างแน่นอน(คงไม่มีใครเกิดมาแล้วทำได้เลย)
ระดับที่ 2 คือสิ่งที่ต้องใช้ทักษะ ขั้นที่สูงเป็นพิเศษ ที่เรียกว่า ชำนาญ ไปจนขั้น เชี่ยวชาญ ก็ว่าได้ ขั้นนี้แสดงให้เห็นว่า มีเพียง
บุุคคลเฉพาะด้านเท่านั้นที่จะพัฒนาศักยภาพมาถึงขั้นดังกล่าวได้
จะเห็นได้ว่าคนหลายคนมีสายอาชีพหลากหลายมาก แสดงให้ว่าเขาทำได้ดีในเรื่องที่เขาถนัด หากมีการข้ามสายงานขึ้นมา นั้นเป็นเรื่องที่ลำบากมากๆ
ดังที่ได้กล่าวมาแล้วผมพยายามสรุปตามที่มีนักวิชาการได้กล่าวว่า พรสวรรค์เป็นเรื่องที่สร้างได้ นะครับ
แต่เป็นเรื่องที่ค้านอยู่ในใจผมอยู่ตลอดมา(จนผมไม่รู้จะนำคำว่า "พรสวรรค์" ไปใช้ในความหมายอะไร)
การที่คน ๆ หนึ่งจะสามารถสร้างทักษะถึงระดับขั้นที่ 2 ตามที่กล่าวมาแล้วนั้นได้อย่างหลายด้้านในคน ๆ เดียว นั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก(ไม่ปฏิเสธว่าเป็นไปไม่ได้)
ส่วนคนที่ทำได้นั้นต้องเป็นคนพิเศษจริง ๆ ใช่ไหมครับ....คนพิเศษพวกนั้น ก็ถือเป็นพวกหนึ่งที่มีความพิเศษที่ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใคร
น่าจะใช้คำว่า "พรสวรรค์" กับความสามารถของบุคคลเหล่านั้นได้นะครับ (แสดงว่า "พรสวรรค์" ในความหมายที่เรา ๆ เข้าใจกัน ยังคงมีอยู่จริง ๆ )
ในความเป็นจริงจะฝึกให้มนุษย์ปกติทุกคนเป็นนักดนตรีที่เก่งถึงขั้นชำนาญได้ทุกคนนั้น ผมไม่เห็นด้วย
ทุกคนสามารถเรียนรู้ฝึกฝนได้ปฏิบัติได้ แต่ผลสัมฤทธิ์นั้นไม่เท่ากันแน่นอน ทุกคนเรียนรู้ได้ แต่อยู่ในระดับแรก ตามที่ได้กล่าวมาแล้วเท่านั้น
ส่วนจะสามารถข้ามมาสู่ระดับที่้สองได้นั้นต้องเป็นเฉพาะบุคคล...
การเรียนรู้อะไรก็ตาม การทำความเข้าใจ ศักยภาพที่กระทำได้โดยธรรมชาติ เหนือคนอื่น ๆ ที่อยู่ในสภาพ-ภาวะเดียวกัน ผมให้นิยามว่า "พรสวรรค์" นะครับ
ถ้าเห็นชัด ๆ น่าจะเป็นคำว่า "ความถนัด" ใช่ไหมครับ
ในทางตรงกันข้าม หากเป็นศักยภาพที่เกิดจาการเรียนรู้ เกิดจากการสั่งสอนนั่นคงไม่ใช่ "พรสวรรค์" แล้วครับ (ย้อนกลับมาเข้าเรื่องระดับแรกอีกแล้วครับ)
ข้อสังเกต พรสวรรค์ทางด้านศิลปะ กีฬา ดนตรี หรือแม้กระทั่งการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์เเช่น Physics ผมว่าเค้าต้องมีพรสวรรค์นะครับ จะเรียนวิชาเหล่าได้ดี
ส่วนจะนำพรสวรรค์ที่มีไปใช้ในการพัฒนาศักยภาพให้เข้าขั้นชำนาญ และเชี่ยวชาญ นั่นเป็นเรื่องของโอกาสครับ หากไม่มีการสานต่อพรสวรรค์ก็จะไม่เกิดผู้เชี่ยวชาญ
เฉพาะทางขึ้นมาได้
หวังว่าข้อความที่กล่าวมานี้จะเป็นประโยชน์ในเชิงแลกเปลี่ยนความคิดเห็นนะครับ
หากมีความบางตอนที่ไม่เป็นความจริง ผู้เขียนขอแช่ร์ความคิดนะครับ
(ภาษาอาจจะวงวนไปหน่อยนะครัีบขออภัย แต่เจตนาดีมากครับ)
ประชาสัมธ์โครงการสืบทอดดนตรีไทยจากศิลปินแห่งชาติหรือผู้เชี่ยวชาญ ปี 2554 2 อ่าน 1,423 13 ปีที่ผ่านมา 
