ปี 1 เฟี้ยวขอเกี่ยวใจมารัก [เด็กปี1] ตอนวันแรกในรั้วมหาลัย...(ยัยจืด)
credit : mook suticha mk
ตอนวันแรกในรั้วมหาลัย...(ยัยจืด)
ณ.มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
นักศึกษามามุงดูอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมดเฮอะๆช่างเถอะฉันไม่สนใจอยู่แล้วมีเรื่องสำคัญต้องรีบทำก่อนที่ยัยนั่นจะเข้าห้องเรียนซะก่อนไม่งั้นฉันคงไม่รู้ว่าควรเดินไปทางไหนดี เหมือนถูกให้มาปล่อยเกาะยังสถานที่ที่ไกลบ้านเกิดมีแต่เพียงคนๆนั้นที่จะช่วยฉันได้
“เฮ้ย อย่าคุณอย่าคุณ ใจเย็นๆครับ”
“(*_*)ฮโล ฮโล ทำไมเป็นงี้หละ ไม่มีคนรับเลย อุตส่าห์หาที่ดีๆได้แล้วแท้ๆ”
“คุณคิดดีๆก่อนน่ะ มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากันก็ได้ อย่าทำแบบนี้เลย”
“ว้าย ใจเย็นๆค่ะอย่าโดดลงมาเลยน่ะค่ะลิลลี่รับไม่ได้ว้าย”
“เฮ้ยยืนทำไมเล่าโทรหาอาจารย์มาสิหล่อนๆทั้งหลาย”
“คุณใจเย็นๆน่ะ อย่าโดดลงมาเลย”
“เอ๋ อ้าว เค้ามามุงอะไรข้างล่างน่ะแถมมองมาที่เราด้วย หรือว่า ใช่แล้ว (-_-) คงไม่เคยเห็นคนน่ารักเท่าเรามาก่อนน่ะสิ อิอิอิ” โถ่ หลงตัวเองซะไม่มี
“เฮ้ย นั่นยัยจืดนี่หน่าขึ้นไปทำอะไรบนนั้นน่ะ ว๊ากหรือว่า ใจเย็นๆๆน่ะอย่าคิดสั้นน่ะยัยจืดอยู่บนนั้นก่อนเดี๋ยวฉันขึ้นไปหา ใจเย็นๆน่ะอย่าพึ่งลงมา”
“ฮือทำไมฉันจะลงไปไม่ได้ล่ะ ก็ฉันเสร็จธุระแล้วนี่หน่าเดี๋ยวฉันลงไปหาน่ะ”
“เฮ้ยไม่ใช่ อย่าลงมาน่ะอยู่บนนั้นน่ะดีแล้ว เดี๋ยวฉันขึ้นไปหาใจเย็นๆอย่าเพิ่งลงมา”
“ฮ้า ฉันไม่ได้ยินอะเดี๋ยวฉันลงไปหาน่ะอยู่ตรงนั้นก่อนนาย”
“0_0 โถ่ ไม่ต้องลงมาหรอกอยู่บนนั้นน่ะดีแล้วเดี๋ยวฉันขึ้นไปหา”
“ฮ้า อะไรน่ะ เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรน่ะ นายพูดว่าจะไปขี้เหรอฉันฟังไม่ถนัดเลย”
จากนั้นชายหนุ่มก็วิ่งไปหาหญิงสาวที่อยู่ชั้นด่านฟ้าอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า
“อ้า นั่นนายขึ้นมาทำไมข้างบนนี้น่ะ เมื่อกี้ฉันได้ยินว่านายจะไปขี้ไม่ใช่เหรอ”
“(-_-!)เหวอ แล้วเธอล่ะยัยจืดเธอขึ้นมาทำอะไรข้างบนนี้ทำไม ที่จริงมีอะไรก็ค่อยคุยกันก็ได้”
“อะไรของนายน่ะ ฉันงงไปหมดแล้ว แล้วเมื่อกี้อะไรน่ะนายเรียกฉันว่ายัยจืดเหรอ ว๊าก ตายซะเถอะ เดี๋ยวก่อน นายรู้จักฉันเหรอถึงมากล้าว่าฉันยังงี้ฮะ”
“ยัยนี่จืดไม่พอแถมยังความจำสั้นอีกเอาเข้าไป แล้วเธอขึ้นมาทำอะไรข้างบนนี้ฮ้า คิดสั้นมากเลยหรือไง ถึงคิดที่จะมาฆ่าตัวตายอะไรแถวนี้น่ะ ฉันไม่อยากอยู่มหาลัยที่มีคนหน้าตาไม่สวยแล้วมาโดดตึกหรอกน่ะ”
“ว้าย ตายแล้ว..ทำไมนายมันปากเสียอย่างนี้น่ะกล้ามาว่าฉันได้ยังไง แล้วไอ้ที่โดดตึกใคร ใครมันจะมาโดดฮ้า พูดเป็นบ้า”
“เอ้านี่เธอยังไม่รู้ตัวอีก ยังต้องให้ฉันมาบอกอีกเหรอ ก็เธอไงเธอกำลังจะโดดตึกฆ่าตัวตายเพื่อจะไปเกิดใหม่ให้สวยกว่านี้ไง วะอะฮะฮะ”
“อะไรน้า คนอย่างฉันเนี่ยน่ะจะมาโดดตึก คนอย่างฉันสวยอยู่แล้วย่ะ เดี๋ยวก่อนอย่าบอกน่ะว่าที่เค้ามุงกันนั่นน่ะเพราะว่าพวกเค้านึกว่าฉันจะมาโดดตึกฆ่าตัวตายอย่างงั้นเหรอ0_0”
“ก็ใช่น่ะสิ แล้วถ้าเธอไม่มาฆ่าตัวตาย แล้วเธอขึ้นมาทำไมข้างบนนี้ฮะ”
“อะก็ ข้างล่างคลื่นโทรศัพท์มันไม่มีนี่หน่า ฉันก็เลยขึ้นมาหาคลื่นข้างบนนี้นะ”
“แค่นี้”
“ก็แค่นี้น่ะสิ จะมีอะไรมาก~” ฉันตะโคกใส่หมอนั่น
“โอ้ย ฉันอยากจะบ้าตาย”
“เฮอะ ตายไปเลยไอ้หน้าเน่า”
“เธอว่าอะไรน่ะ”หน้าฉันใสเนียนกว่าเธออีก ฮ่าๆ –o- ช่างถ่อมตัวเหลือเกินน่ะพ่อคุณ
“เออ จะว่ายังไงก็แล้วแต่ รีบไปบอกคนข้างล่างเถอะว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะ เรื่องมันจะได้ไม่ใหญ่โต”
“แค่นี้มันยังไม่เรียกว่าใหญ่โตอีกรึเนี่ย ยัยจืด (-_=)”…
เฮอะๆโอ๊ยลืมแนะนำตัวค่ะเพราะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นซะก่อน อะแฮ่ม สวัสดีค่ะฉันชื่อ น้ำ เป็นนักศึกษาปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาลัยอันมีชื่อแห่งนี้ค่ะ ส่วนไอ้หน้าเน่าเมื่อกี้ (อันที่จริงหน้าหมอนี่ขาวใส เนียนเหมือนผู้หญิงเลยแหละ ฉันน่ะหมั่นไส้คนอะไรผิวดีชะมัด) มีนามว่า เติ้ล เป็นรุ่นพี่ปี 2 คณะเดียวกัน เจอกันปุบก็เป็นศัตรูกันปับตั้งแต่สมัยรับน้อง เป็นบุคคลที่อันตรายคนนึงเลยล่ะค่ะเพราะเค้าเป็นนักเลงที่ได้สมญานามว่าเก่งที่สุดในคณะและเก่งเป็นอันดับ 2 ในมหาวิทยาลัย 0_0 (ตะลึงป่าวค่ะ คนเขียนตอนนี้ตะลึงเองเลย) แต่เพียงแค่ฉันเจอหน้าเค้าเพียงครั้งแรกฉันก็รู้สึกถึงรังศรีอันน่าขยะแขยงเป็นที่สู้ด ครุกรุ่นออกมาจากตัวของเขา
“แฮก โอ๊ยจะไม่ทันแล้ว ตุบ ตุบ”
ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก กริ๊ง (…)
เอี้ยดดดดด+~+...... โครม
“อะไรกันเนี่ย เพียงวันแรกนี่เธอก็มาช้าแล้วเหรอฮ้าใช้ไม่ได้เลยน่ะ” อาจารย์แว่นหนา ตากลม ผมฟูดุฉันใหญ่เลย
“อะไรกันค่ะอาจารย์ ก็นู๋วิ่งมาถึงเสียงกริ่งพอดีนี่ค่ะ”
“อะไรกันค่ะอาจารย์ ก็นู๋วิ่งมาถึงเสียงกริ่งพอดีนี่ค่ะ”
“ก็เธอน่ะมาถึงเสียงกริ่งก็จริงแต่เลยเข็มนาฬิกามา 1 วินาที ฉะนั้นเธอจึงมาสาย เธอจะมีข้อแก้ตัวอะไรไหม” ทำไมอาจารย์ไม่ร้องเพลงของลิเดียร์เลยอ่ะ
~แค่ 1 วินาทีก็ช้าไป~
“อะ เอ่อ อ้อ (-_+) มีค่ะ ต้องขอโทษที่นู๋เข้าห้องเรียนช้าค่ะเพราะมหาวิทลัยนั่นแหละค่ะคือตัวต้นเหตุทั้งหมด”ฉันไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไงดีก็เลยใส่ไฟไปมั่วๆแหละ อิอิ
“ว้าย นี่เธอกล้าดียังไงมาว่ามหาวิทยาลัยอันทรงเกียรติ์แห่งนี้ฮะคุณพิวรัตน์” คุณเธอรักมหาลัยเหลือเกิน
“กะ ก็ มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีความใหญ่โตมโหฬารนู๋จึงหาอาคารเรียนไม่เจอต้องวิ่งตามหากว่าจะเจอมันก็ทำให้เลยเวลาเข้าเรียนมา 1 วินาทีไงค่ะ” ดูฉันแก้ตัวดิเวอร์อ่ะป่าวท่านผู้อ่าน
“หาข้อแก้ตัวได้ดีนักน่ะ ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง รีบไปหาที่นั่งได้แล้วฉันจะเริ่มสอนแล้ว”
“อะ ค่ะ เฮ้อ โล่งอกไปที”
กริ๊ง
“หมดเวลาแล้วงั้นวันพรุ่งนี้ค่อยมาต่อน่ะค่ะ สำหรับวันนี้พอแค่นี้ค่ะ”
Gee Gee เบ่บิเบ่งบอเบ่ง (เบ่งอยู่นั่นแหละ)... ~เสียงริงโทนฉันเองแหละ ฉันต้องใช้เพลงนี้ก็เพื่อนฉันที่อยู่ในวงเกิน ขนมชั้นอะบังคับ อิอิ *o* (มั่วซะไม่มี)
“อะ ฮโล จ้า ยัยส้มโอ เมื่อเช้าฉันโทรหาทำไมไม่รับฮะ” ยัยส้มโอเป็นเพื่อนของฉันเองแหละ รู้จักกันมาเป็นชาติแล้วแหละ อย่าให้ต้องต่อความยาวซาวความยืดเลย มันนมนานมากแล้วจริงๆ (ขี้เกียจพิพ์ซิไม่ว่า +_+)
“โทษที โทษที”
“แล้วว่าไงเลิกรึยังย่ะ ไปกินข้าวที่ไหนดีหิวแล้ว”
“อะงั้นเจอกันที่โรงอาหารคณะเศรษฐศาสตร์ละกัน ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ทำไมต้องคณะนั้นด้วยล่ะ”
“เถอะน่าเดี๋ยวค่อยบอก”
“บอกมาก่อนเลย ฉันจะได้รับมือไว้ถูก”
“ก็... ก็”
“ก็ อะไรล่ะยัยส้มโอ อย่าบอกน่ะว่าติดผู้ชายคณะนั้น”
“ไม่ใช่ คณะนั้นโรงอาหารติดแอร์อะน่ะ”
“อืม เป็นความคิดที่ดีมาก”
“งั้นแค่นี้น่ะเดี๋ยวเจอกันจ๊ะ”
“จ้า”
credit : mook suticha mk
ต่อตอน2เร็วๆๆนี้coming soon
หมายเหตุ : ถ้าจะเอานิยายเรื่องนี้ไปโพสเวปไหนหรือที่ไหนแล้วล่ะก็กรุณาเอาcreditนิยายแปะไปด้วย ใครเอาไปแปะไว้ที่ไหนมีจิตสำนึกที่ดีหน่อยค่ะให้creditกับผู้แต่งด้วยค่ะ คนแต่ง แต่งเหนื่อยมาก ให้creditด้วยน่ะ ขอบคุณค่ะ
ต่อตอน2เร็วๆๆนี้coming soon
หมายเหตุ : ถ้าจะเอานิยายเรื่องนี้ไปโพสเวปไหนหรือที่ไหนแล้วล่ะก็กรุณาเอาcreditนิยายแปะไปด้วย ใครเอาไปแปะไว้ที่ไหนมีจิตสำนึกที่ดีหน่อยค่ะให้creditกับผู้แต่งด้วยค่ะ คนแต่ง แต่งเหนื่อยมาก ให้creditด้วยน่ะ ขอบคุณค่ะ
![ปี 1 เฟี้ยวขอเกี่ยวใจมารัก [เด็กปี1] ตอนวันแรกในรั้วมหาลัย...(ยัยจืด)](https://bkksocial.blob.core.windows.net/images/topic/300/387_large_DSC03395.JPG)
ประกาศล่าสุดในบอร์ดเดียวกัน
14 ปีที่ผ่านมา
14 ปีที่ผ่านมา