ร่างกรอบอัตรากำลัง

ขอดูร่างกรอบใหม่ด้วยนะค่ะ ส่งทาง mail.
spp_jun@hotmail.com

กรอบอัตรากำลังใหม่  ใกล้ออกหรือยัง น้ำไม่ท่วมแล้ว  จะอ้างอะไรอีก สอ พอ ถอ ละ กอ คอ สอ น่ะ

พวกเราเป็นเหมือนกาฝาก/ข้าวนอกนา ที่เขาเขียนกฏหมาย ไว้ดูดี และเสมือนให้ความสำคัญ แต่หลักเกณฑ์และวิธีการที่นำมาใช้บังคับกับเราเสมือน "ข้าวนอกนา" แต่ "กำจัด"พวกเราทิ้งไปไม่ได้เพราะ
- พวกเราอยู่กับ ศธ มาพร้อมกันตั้งแต่ หมวดการศึกษา/ สปช. เราเกิดขึ้นมาเพราะ ศธ.ต้องการให้ครูทำหน้าที่"สอน" ไม่ใช่ทำหน้าที่อย่างอื่นด้วยเหมือนทุกวันนี้ มันไม่เป็นระบบ "มันพิการ"
- พวกเราต้องปฎิบัติงานที่เขาไม่อยากทำ และไม่ถนัด เปรียบเหมือน ถ้า ศธ เป็น ร่างกาย เราเป็น มือ ขา ครูเป็นสมอง/หัวใจ ถ้า ร่างกาย ขาดขา เขาก็เดินไปไหนไม่สะดวก ถ้าเขาขาดมือ ก็หยิบจับอะไรไม่ถนัด แต่ทุกวันนี้การบริหารงานใน สพท.เขามองว่า สมอง/หัวใจ มันมีความสำคัญกว่าทุกส่วน ถ้าเขาคิดว่าทุกส่วนมันมีความสำคัญเท่ากัน ทุกส่วนมันทำหน้าที่ต่างกันเท่านั้นถ้าขาดส่วนใดส่วนหนึ่งมันก็ไม่มีความสมบูรณ์ ความงามพร้อมก็ไม่มี งานก็ไม่สำเร็จ
-ธรรมชาติร่างกายที่ได้รับสารอาหาร เขาก็ต้องบำรุงเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ไปพร้อมกัน เช่น ในร่างกายเรามีน้ำ 70%(เลือด น้ำหนอง) อีก 30 % ก็อื่น ๆที่ร่างต้องการ ถ้าขาดไปร่างก็พิการ ไม่นานก็ตายไป ก็คงเหมือนกับกระทรวงเราเช่นกัน
- ถ้าสมอง/หัวใจ รู้ว่า ร่างกายเขาไม่สมบูรณ์เขาจะต้องซ่อมในส่วนที่พร่อง ก็คงดี มันจะได้กลับมาเป็นร่างกายที่ทำหน้าได้สมบูรณ์ตามธรรมชาติ
*ทุกวันนี้ ศธ มีหน้าที่หลักคือการ "การพัฒนาคน การให้ความรู้ให้มีปํญญา กับคน ทั้งในระบบ นอกระบบ ตั้งแต่เกิดจนตาย แต่จะมีซักกี่คนที่เขาใจ โดยเฉพาะคนที่มีอำนาจในการสั่งการเหมือน"สมอง"เพื่อให้คนเป็นคนทีสมบูรณ์ มีปัญญา ไม่ใช่มีแต่ความรู้ มีประสบการณ์ มีทักษะ แต่เอาตัวไม่รอด ไม่รู้ว่าอะไรควรทำ เมื่อไหร่ ที่ไหน ทำแล้วได้อะไร ผลกระทบทั้งบวก และลบ "ความรับผิดต่อสังคม" ทั้งที่คนทั้งประเทศเขามีความคาดหวังว่า ศธ.(ครู) เป็นคนที่ควรเป็นตัวอย่าง เป็นแบบฉบับ ในการทำทุกอย่าง อย่างที่เขาเคยเห็นมาในอดีต
*มีอยู่ช่วงหนึ่งเคยไปเป็นคณะทำงาน ยุทธศาสตร์ที่จังหวัด เห็นการทำงานของคนกระทรวงอื่นๆ มาเปรียบเทียบกับของเรามันห่างกันมาก แล้วมันมีความคิดขึ้นมาและพูดกับพี่ ๆ คณะทำงานด้วยกันเองว่า "ไม่เกิน 3 ปี กระทรวง ศธ.คงล้มสลาย" นี้คงได้ 2 ปี ย่างปี่ 3 แล้ว มันมีแต่แย่ลง ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย  "มันท้อและถอย" แต่ก่อนแค่ท้อนะไม่เคยถอย แต่ตอนนี้ " ขวัญ กำลังใจที่คิดว่าคน ศธ. สพท.คงพัฒนาได้ มันไม่เหลือแม้นน้อยนิด มันคงถึงเวลาแล้วจริง ๆ "เหลือเพียงพูดว่า ลาก่อนนะ ขอเธอจงโชคดี ที่เคยเลี้ยงดูเรามาตลอด"
*ต้องขอโทษด้วยมันไม่เกี่ยวกับกระทู้นี้เลย แต่มันมีความรู้สึกเช่นนี้จริง  ๆ *