พระบรมราโชวาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานแก่พัฒนากรทั่วประเทศ เมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2508
"ขอบใจมากที่ต้องเหน็ดเหนื่อยทำงานในหมู่บ้านชนบท และต้องประสบปัญหาต่าง ๆ มากมาย ขอให้ช่วยกันพัฒนาคนให้มีความเฉลียวฉลาด สามารถช่วยตัวเองได้"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ส่วนนี้อีกประเด็นหนึ่ง
กับหัวหน้า
บางครั้งก็เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง เขามักจะมาต่อว่ามากกว่าจะมายอมรับสิ่งที่เขาให้ทำก็มักจะเหมือนกับว่าไม่รู้จักจบจักสิ้น
หากลองกลับกันให้เราไปอยู่ในตำแหน่งที่เขายืนอยู่เราคงจะเข้าใจเขาได้ง่ายหน่อย…และให้อภัยเขาได้
กับหัวหน้า…ไม่จำเป็นต้องเป็นคู่ปรับกัน
แต่ต้องรู้จักที่จะแบ่งปัน…เรียนรู้…และเติบโตไปด้วยกัน
กับลูกน้อง
เป็นเพราะรู้จักให้ ผลตอบแทนก็กลับมามาก
กับลูกน้อง ไม่ใช่เป็นความสัมพันธ์เฉพาะเบื้องบนกับเบื้องล่างเท่านั้น
ยังมีความสัมพันธ์ด้านหุ้นส่วนอยู่ด้วยรู้จักเข้าใจและให้อภัยซึ่งกันและกันหากรู้จักยอมรับมากกว่าที่จะจับผิดให้รอยยิ้มมากกว่าสายตาอันตำหนิติเตียนผลตอบแทนที่ทั้งสองฝ่ายจะได้รับก็จะยิ่งมากตามไปด้วย
กับเพื่อนร่วมงาน
ไม่ใช่แค่ว่าทำงานร่วมกัน…อยู่ร่วมกันวันละไม่น้อยกว่า 8 ชั่วโมง…ทุกวัน…ไม่เพียงแต่พูดคุยกันเรื่องงาน…หากแต่จะต้องมีความรู้สึกที่ดีต่อกันด้วย…แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียด…สู้ปล่อยตัวให้สบาย สบาย ไม่ได้…พบกันถือว่ามีวาสนาต่อกัน…
อยู่ร่วมกันก็ยิ่งควรจะ…เข้าใจ…ให้อภัย…และใส่ใจซึ่งกันและกัน…