ตั้งแต่เดิมมาข้างบ้านมีคลอง สมัยก่อนมีเรือจุข้าวประมาณสัก 30 ถึง 35 เกวียน ถ่อออกถ่อเช้าแต่ว่านานๆ เข้า ดินทรายไหลพูนมากขึ้นๆ คลองนี้แต่ก่อนมีการฆ่ากันตาย คนตายชื่อนายจัน
ทีนี้อีกวันหนึ่งผมก็ไปตลาด ทางมันเดินเลาะแม่น้ำ มีป่าไม้ป่าไผ่มากตลิ่งชัน ผมก็เดินมา มีกองฟางอยู่กองหนึ่ง มีต้นมะขามอยู่ต้นหนึ่ง ผมก็เดินมา ผมก็บอกว่าเอ๊ะมีใครมากางมุ้งนอนอยู่ข้างทาง ก็เข้าไปปลุกก็บอกว่าใครมานอนอยู่นี้วะ มันก็ไม่ตอบ แล้วผมก็จะเอื้อมมือไปจับมุ้ง พอเข้าไปจับมุ้งดูเท่านั้นแหละ มันก็ลุกขึ้นมาเลยก็จะไปดึงมุ้ง พอเก็บมุ้งรวบ
ก็บอกว่าไอ้ห่านี่ทำไมไม่มีหัววะ ผีละมั้ง พอบอกว่าผีก็ลอยมาติดๆ เลย ผมทำไงเล่าครับ ก็วิ่งเลยซิครับ ก็วิ่งไปหาพ่อสุทธิคนข้างๆ บ้านเนี่ย พ่อๆ ใครมานอนข้างกองฟางพ่อนะ ตานี้พ่อสุทธิก็บอกว่า ใครวะกูไม่เห็นมีใคร ไอ้พวกนี้ก็อยู่บ้านนี้หว่า คนแก่ก็พูดอย่างนั้น แกไม่อยากออกมาดูเพราะหูตาไม่ดี พ่อไปดูหน่อยซิว่างั้น ไปเถอะไปกับผม ทีนี้แกก็เอาอีเหน็บมาเล่มหนึ่ง อีเหน็บเล่มนี้ใหญ่มาก หนักประมาณร่วมกิโล ฟันไม้แทนขวานได้ ก็ถือออกมาด้วย
พอกลับมาก็เจอมุ้งยังกางอยู่อย่างเก่านั่นแหละ พ่อก็เข้ามาดึงก็เอาไม้ไปเคาะๆ เฮ้ย ใครมานอนที่นี่วะ พอเอาไม้ไปเคาะมันก็ลุกขึ้นทำอย่างเก่าอีกนั่นแหละ ก็เก็บมุ้งขึ้นมา อ้าวไอ้จันนี่หว่าเนี่ย พอบอกว่าไอ้จันมันก็ลุกวิ่งหนี แกก็เอาอีเหน็บขว้างเลย ขว้างไปในกอไผ่ พอขว้างไอ้จันก็หายไปเลย เช้าขึ้นมาก็หากันก็หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าหายไปไหน เรื่องน่ากลัวสยองขวัญสั่นประสาท มี มาหลายยุคหลายสมัย ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่