พิสูจน์ตำนานการเล่าเรื่องผีร้อยเรื่อง

รายงานเนื้อหาไม่เหมาะสมหรือแจ้งลบ (ต้องเป็นสมาชิก)

หัวข้อ:

พิสูจน์ตำนานการเล่าเรื่องผีร้อยเรื่อง

manman

"ชั่วโมงพิศวง พิสูจน์ตำนานการเล่าเรื่องผีร้อยเรื่อง ที่เชื่อกันว่าจะทำให้ประตูวิญญาณเปิดออก และพบวิญญาณ จะเป็นจริงหรือไม่
เวลา 18.00 น. อาสาสมัคร 100 คนก็มาถึงสุสานมูลนิธิปอเต็กตึ้ง บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นสากศพ ทำให้เหล่าอาสาสมัครต่างหวาดผวา
ผู้ เข้าร่วมพิสูจน์ในครั้งนี้ต้องนั่งล้อมรอบเป็นวงกลม และให้เทียนคนละ 1 เล่ม โดยเริ่มต้นเล่าเรื่องตั้งแต่หมายเลข 1-100 โดยถ้าถึงหมายเลขตน ต้อง เดินมาเล่าตรงกลางให้ทุกคนได้ฟัง หากเล่าจบแล้วก็ดับเทียนของตนด้วยที่ครอบ และกลับไปนั่งที่เดิม
เวลา 19.09 น. พิธีการก็ได้เริ่มขึ้น อาจารย์ก็ทำพิธี เริ่มนำสวดมนต์ และบทสวดเรียกวิญญาณทั้งหลายบริเวณสุสาน และเริ่มเล่าตั้งแต่คนที่ 1 แต่พอเล่าไปไม่นาน ฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะตก ก็เริ่มโปรยปราย ดั่งกับว่าเป็นคำเตือนของอำนาจสึกลับบางอย่าง แต่ถึงกระนั้นอาสาสมัคร 100 คนก็ยังคงยืนหยัดกลางสายฝน ร่วมพิสูจน์ตำนานอย่างไม่หวั่นเกรงและผลัดกันขึ้นมาเล่าตามหมายเลข แสงสว่างของเปลวเทียนค่อยๆถูกดับลงทีละเล่มเมื่อเล่าเสร็จ
จนถึงลำดับ ที่ 15 เหตุการณ์บางอย่างก็เกิดขึ้น มีอาสาสมัครท่านนึงมีอาการเหมือนมีสิ่งใดเข้า และใช้มือทุบพื้นอย่างแรง (ด้วยอาการโกรธ) และพูดพร่ำ จากเหตุการณ์นั้นทางทีมงานจึงได้นำของเซ่นไหว้ไปยังทางสามแพร่งบริเวณหลุมศพ เพื่อเซ่นดวงวิญญาณของสัมพเวสีที่สิงอยู่บริเวณสุสาน
เมื่อเหตุการณ์สงบ ทางทีมงานถามอาสาสมัครว่าเกิดอะไรขึ้น พี่เห็นแสงไฟ มันลอยแว็บๆ และก็เห็นเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ข้างหลัง และรู้สึกวูบๆ นั่งกระสับกระส่าย พักนึงและก็ไม่รู้สึกตัว และไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา เมื่อกี้เอามือทุบพื้นแรงๆ เจ็บมั๊ยครับ ไม่ค่ะ
สิ่งที่เกิดขึ้นเรายังไม่สามารถชี้ชัดได้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือ ไม่ แต่ละคนไม่กล้าที่ออกความคิดเห็น อย่างไรก็ตามไม่ควรไปลบหลู่ และการเล่าเรื่องผีก็ยังคงดำเนินต่อไป
เรื่องจากอาสาสมัครวัยกลางคนท่าน หนึ่งก็เริ่มเล่าเรื่องที่ตนเองประสบมานานแล้ว บ้านที่มีอาถรรพ์ ซึ่งคนที่มานอนบ้านนี้ถ้านอนก่อน 11 โมงเช้า หรือหลังเที่ยงเป็นต้นไปก็จะไม่มีอะไร แต่ถ้านอนในช่วง 11.00 น. แต่ไม่เกินเที่ยงก็จะถูกผีอำ จะเห็นชายแก่ผอมๆ ทีนี้วันที่เกิดเรื่องผมเลิกเรียนแล้ว กลับมาทำงานที่บ้าน และต้องออกไปลงเรือ ปรากฎว่ามันไม่ติด ก็ให้ลูกน้องไปตามคนมาแก้เครื่อง ผมก็เข้าไปนอน ครั้งแรกไม่เห็นตัว พอเข้าซักพักก็ออก ผมลุกขึ้นมาด่าซะเช็ดเลยว่า น่าจริงมาใหม่สิ อย่าเอาทีเผลอ ท้าเลย แค่นอนทำมัยต้องมาอำกันด้วย และปรากฎว่าเค้าก็ไม่มา
หลังจากนั้น 3 วัน โดนเลยทีนี้ ไม่ใช่อำแล้ว โดนจริงๆ ประมาณ 5 โมง เข้าไปในครัว ขาแขนอ่อนไม่มีแรง เห็นเตียงผ้าใบอยู่ก็เลยไปนอน พอเคลิ้มๆ เค้าก็มาเลยจากหัวนอนมานั่งทับที่ท้อง จับมือกางออก แล้วเอาหน้าผากชนกันเลย ที่ร้ายที่สุดคือลูกตาหลุดออกมาข้างๆห้อยมาอย่างงี้เลย แล้วที่ผมด่าเค้าไว้ เค้าก็ด่าคืนเลย เค้าโกรธมาก 'มึงแน่เหรอ มึงท้ากูเหรอ มีงเล่นกล้ามใช่มั๊ย แน่จริงมึงเอาให้ออก' ผมเห็นมันตาแดงก่ำเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ผมเลยคิดจะสวดมนต์ เค้าก็บอก ' มึงไม่ต้องมาสวด กูไม่ไป เพราะมึงท้ากูไว้ สักพักนานพอสมควร เค้าก็ไป ผมก็เดินเข้าบ้านสวน
แม่ผมนั่งตำหมากอยู่ ก็หัวเราะ ถามว่าไปทำอะไรมาเหงื่อเต็มเลย ผมก็บอกว่ไม่ได้ทำอะไร นอนอยู่บ้านแล้วโดนผีอำ แม่ก็ถามเห็นตัวมันมั๊ย ผมก็บอก ครั้งแรกไม่เห็น แต่เมื่อกี้เห็นเลย แกถามรูปร่างเป็นยังไง ผมก็บอกรูปร่างผอมๆแบบหนังหุ้มกระดูก ไม่มีเนื้อเลย นุ่งกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน พอพูดปุ๊ป แม่ผมก็ตะบันหมากหลุดจากมือ แกอุทานว่า สามสี่สิบปีแล้ว มึงไม่ไปเกิด มึงอยู่รออะไร อยู่ทำมัย แกก็ค้างอยู่อย่างงั้น ผมต้องไปเขย่าตัวแก แม่ก็เลยบอกว่าที่มึงเห็นหน่ะพี่ชายกูเอง เป็นวัณโรค อาศัยอยู่ในครัว หุงหาต้มกินเอง ไม่มายุ่งกับคนข้างนอก จนแกตาย
ผมก็กลับมาที่เก่า ยกมือไหว้ขอโทษเค้า จากนั้นมาผมเข้าไปที่นั่นจะนอนกี่โมงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเลย"

ติดตามการพิสูจน์ตำนานนี้ต่อไป

- โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน -

โพสเมื่อ 13 ปีที่ผ่านมา อ่าน 5,334 ครั้ง