เรื่องของยุง

- เมื่อวาน ไปช่วยตรวจที่โรงพยาบาลตอนเช้าตามปกติ ก่อนที่จะตรวจคนไข้ผมก็จะล้างมือ ตามมาตรฐาน ๖ ขั้นตอน ล้างหูฟัง ผมเดินไปที่อ่างน้ำในห้องตรวจ สายตาไปสดุดกับยุงลายตัวใหญ่นอนตายอยู่ที่ขอบอ่าง ความคิดมันหมุนติ้ว สับสน
- แสดงว่าโรงพยาบาลหนองแค เป็นแหล่งอันตรายที่อาจจะมีการแพร่กระจายโรคไข้เลือดออกได้
- แต่อีกความรู้สึกหนึ่ง สงสารเจ้ายุงตัวนี้ มันคงหลงเข้ามาในห้องนี้หลายวันแล้วมันคงหาทางออกไม่ได้ ในห้องไม่มีน้ำ ไม่มีอาหารอย่างอื่นนอนจากเลือดคน ที่คงไม่ยอมให้มันกัดกินง่ายๆ มันคงอดอาหารตาย มันช่างน่าสงสาร หากเป็นคนอดอาหารตาย คงจะเป็นเรื่องใหญ่ ยุงมากัดคนทำให้เป็นไข้เลือดออก ปีที่แล้ว คนจังหวัดสระบุรี เป็นไข้เลือดออก ๖๓๑ คน ตาย ๑ คน แต่ผมไม่รู้ว่า ยุงตายไปกี่ตัว ปีนี้อำเภอหนองแคมีคนเป็นไข้เลือดออกแล้ว ๑๖ คน ยังไม่มีคนตาย ผมก็ไม่รู้เช่นกันว่ายุงตายไปแล้วกี่ตัว แต่แน่นอนยุงตายไปหลายหมื่นตัวแน่นอน เพราะมีการฉีด ULV ไปแล้ว
- ผมคิดถึง ไข้หวัดนกที่ฮ่องกง จำไม่ได้ว่าคนตายไปกี่คน แต่ไก่ถูกฆ่าตายไปกว่า ๕ ล้านตัว ที่อังกฤษ ตรวจพบโรควัวบ้า วัวถูกฆ่าตายไปกว่า ๑ ล้านตัว มนุษย์ บอกว่าทำไปเพื่อป้องกันตัวเอง แต่มันถูกต้องหรือไม่ที่ต้องไปทำลายชีวิตสัตว์อื่นมากมาย มนุษย์เห็นแก่ตัวจริงๆ ทำไมเราไม่ใช้วิธีป้องกันตนเองโดยไม่ต้องไปฆ่าเขา เวลามียุงมากัด ผมจะไล่เขาไป ผมไม่ตบยุงมาหลายปี  และใช้ยาฉีดยุงฉีดไล่ คือฉีดไปเล็กน้อยพอให้ยุงได้กลิ่นหนีไป ไม่ต้องการฆ่าเขา และที่บ้านผมวางแผน ปลูกตะไคร้หอม ไว้หน้าประตู เพื่อป้องกันไม่ให้ยุงเข้าประตู

- กลับมาที่เจ้ายุงตัวที่ตาย คงจะเป็นความผิดของผมด้วยที่ไปปิดห้องขังเขาไว้ ขออโหสิกรรมนะเจ้ายุงลายตัวโต
- ผมว่าคนเราน่าจะมีความเมตตาต่อสัตว์ที่เขาอ่อนแอกว่า ผมพบมดหรือแมลงตกน้ำ ผมจะช่วยเขา หากมีแมลงหลงเข้ามาในบ้าน ผมจะจับเขาโยนออกไปนอกบ้าน ให้เขาไปหากินต่อได้ ไม่เช่นนั้นเขาจะอดตาย
- คิดมากไปหรือเปล่า