6. You can be a star : พวกเราทุกคนก็เป็นดาวได้ (ตอนที่ 2)

6. You can be a star : พวกเราทุกคนก็เป็นดาวได้ (ตอนที่ 2)

เอาล่ะ มาขอพูดต่อจากคราวก่อนเลยนะครับ ที่อาจารย์พยายามพาน้องหลายๆ คน มา present ตัวเองใน website  WWW.ACCESS-SCHOOL.NET แทนตัวอาจารย์เองในหลายๆ  เช่น  ถ้าอาจารย์จะเป็นคนนำเสนอสำนวนภาษาอังกฤษที่ออกสอบด้วยตัวเอง มันก็เสมอตัวไม่ได้ก่อประโยชน์อะไรแก่นักเรียนหรือน้องๆ generation (เจนเนอเร’ชัน) รุ่นต่อไปใช่ไหมครับ? ยังไง ยังไง ใครที่เรียนAC’CESS ก็รู้อยู่แล้วว่าอาจารย์เป็นคนสอน แต่ที่อาจารย์ให้น้องๆ มานำเสนอ อย่างน้อยก็ทำให้น้องๆ กล้าที่จะแสดงออก กล้าเปิดตัวต่อคนอื่น เพราะคนที่ประสบความสำเร็จหลายๆ ท่านกล่าวไว้ว่า ยากที่คุณจะยิ่งใหญ่ได้ถ้าคุณไม่กล้าแสดงหรือพูดต่อที่สาธารณะ และที่สำคัญก็จะเป็นการปูพื้นฐานความมั่นใจให้พวกเราว่า เราก็กล้าแสดงให้คนอื่นเห็นความเป็นตัวเราเหมือนกัน  อาจารย์ว่าเรื่องบุคลิกภาพและการแสดงออกนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญสำหรับทุกๆ คน ในทุกๆ วัย หลายครั้งที่อาจารย์เห็นนักเรียนบางคนที่สอบได้ที่ 1 ของประเทศ ที่ 1 ของโรงเรียน แต่บุคลิกเมื่ออยู่ในที่สาธารณะไม่ดีอย่างรุนแรง มันก็ยากนะครับที่จะเป็นคนที่ยืนอยู่ในแถวหน้าของสังคมได้ เพราะคงไม่ค่อยมีใครอยากมีผู้นำ หรือแฟนที่ดูเฉิ่มๆ พูดอู้อี้ อู้อี้ งง งง ใช่ไหมครับ ซึ่งจากประสบการณ์ที่อาจารย์สอนมากว่า 2 ทศวรรษ หรือกว่า 2 decades (อิ อิ แอบแทรกภาษาอังกฤษเล็กน้อย เดี๋ยวน้องที่ไม่เคยเรียนกับอาจารย์จะหาว่าไม่เห็นพูดถึงความรู้ด้านภาษาเลย) จะสังเกตได้ว่าบุคลิกของน้องหลายๆ คน ที่เรียนเก่งมากๆ แต่ขี้อาย ออกเชยๆ นี่ ส่วนใหญ่จะเกิดจากการปลูกฝังความเชื่อจากครูที่โรงเรียน และคนในครอบครัว ซึ่งก็มักจะมีแนวโน้มที่จะมีบุคลิกภาพคล้ายๆ กัน  ซึ่งอาจารย์ก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน ซึ่งความเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้นั้น มันเป็นวัฒนธรรมในยุคโบราณ  ยุคของคุณครู คุณพ่อคุณแม่ คุณปู่คุณย่า ที่ยังไม่เกิด globalization (โกลบัลไลเซ’ชัน)โลกาภิวัฒน์ หรือการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วกระทบกันทั่วโลกเหมือนในปัจจุบัน   สมัยนั้นยังไม่มีมือถือ หรือยังใช้ pager อยู่ (น้องๆ รุ่นนี้บางคนยังไม่รู้จัก pager  พวก Packlink Hutchison ด้วยซ้ำ ลองไปถามคุณพ่อ คุณแม่ดูนะครับว่ามันคือจั๋งใด จะได้สร้างความอบอุ่นในครอบครัวทางอ้อมด้วยนะ)  ไม่ใช่โลกในยุค web browser 3.0 ในปัจจุบัน ดูง่ายๆ ครับ ผู้นำทุกระดับในยุคนี้ถ้าพูดไม่เก่ง บุคลิกไม่ดี ความรู้ไม่ดี ก็เป็น หัวหน้า ผู้จัดการ นายก ประธานาธิบดีไม่ได้ แต่ถ้าเก่งมากๆ แต่บุคลิกไม่ไหวนี่ต้องไปเป็นนักวิชาการอยู่เบื้องหลังที่ส่วนใหญ่คนไม่ค่อยเห็นความสำคัญและไม่ค่อยจะมีคนรู้จักหรือสนใจ แต่ไปทำให้คนที่ present เก่งได้หน้าไปซะนี่    ดังนั้นพวกเราต้องพัฒนาตัวให้เหมาะสมและฝึกฝนเตรียมตัวในทุกๆ ด้านเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อความสำเร็จที่เราฝัน ซึ่งจริงๆ แล้วก็เป็นการ invest (อินเวสท์) ลงทุน อย่างหนึ่งนั่นเอง
สรุปประเด็นแรกก็คือ อาจารย์อยากให้น้อง AC’CESS ๆ ที่ตั้งใจเรียน เป็นตัวอย่างให้เพื่อนๆ ในสังคม ว่าเด็กเรียน ก็กล้าแสดงออกนะ ไม่ใช่เอาแต่ซุ่มทำโจทย์พูดจาไม่รู้เรื่อง แล้วคิดเอาเองว่าข้านี่คือสุดยอด แต่ในชีวิตจริงขาดเสน่ห์ ไม่มีใครสนใจ พอโตเป็นผู้ใหญ่ต้องเข้าสู่สังคมการทำงานจริงๆ ต้องพบปะผู้คน ก็ fail ทั้งในอาชีพ และความสัมพันธ์กับคนรอบข้างสุดท้ายก็โทษคนรอบข้าง ว่าไม่ดีอย่างโน้น อย่างนี้ และกลายเป็นคนมีจิตใจคับแคบไม่ยอมรับคนอื่น สร้างความแตกแยกในสังคม (เหมือนที่เกิดขึ้นกับในบางประเทศที่พวกเราคุ้นเคยและเจอคนประเภทนี้บ่อยกันไงครับ หิ หิ)
เหนื่อยละ เดี๋ยวไว้มาเขียนตอนต่อไปนะครับ