ทำไมนักเรียนค่อยๆหาย อาจารย์ด้วย

การเรียนการสอนมันคงไม่สนุกสนาน เร้าใจเหมือนเราเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์หละมั้ง ...
นักเรียนก็ยังอยู่ในวัยที่ยังไม่สามารถหักห้ามใจให้ทนนั่งทำอะไรที่รู้สึกว่าเบื่อหน่าย ... การเรียนที่ไม่ได้เกิดจากความต้องการจะรู้มันก็เหมือนเป็นการบังคับให้มาทำอะไรที่น่าเบื่อ และบางคนคาดหวังว่าการมาเรียนจะได้รู้อะไรที่ต้องการจะรู้ แต่แล้วก็ไม่ได้ในสิ่งที่คาดหวัง ก็ทำให้ไม่อยากมา มันก็เป็นไปได้หลายทางนะ
เราคิดว่าเด็ก ๆ ที่มาเรียนกันส่วนใหญ่ ก็คงเคยเรียนหนังสือในระบบการเรียนปกติกันมาบ้างแล้วอาจจะไม่สำเร็จ ไม่ว่าด้วยเหตุใด เมื่อมาเรียนแบบนี้ ยิ่งต้องมีครูที่เข้าใจมากกว่าเด็กปกติ และควรต้องทำบรรยากาศในการเรียนไม่ให้น่าเบื่อหน่ายด้วย
เราสรุปเลยว่านะ ต้องช่วยกันทั้งตัวเราเอง เพื่อน ๆ และ คุณครูด้วย
ครูบางคนก็ไม่ได้มีใจรักในการที่จะสอน แต่ทำเพราะเป็นอาชีพ เพื่อต้องการเงินเดือน มาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เมื่อมีอะไรที่ดีกว่าในสิ่งที่ต้องการ ครูก็คงไม่อยู่เหมือนกันแหละ
ถ้าเปรียบแล้ว เป็นปัญหาทั้ง เด็กที่เรียน และผู้ใหญ่ที่สอน ก็ต้องโทษผู้ใหญ่ให้มากไว้นะ เพราะผู้ใหญ่ควรเป็นที่พึ่งให้เด็กได้เดินพ้นช่วงเวลานี้ของชีวิตไปได้ แต่นี่ผู้ใหญ่ก็ไม่ได้มีประสิทธภาพเหมือนกันนะ จะทำไงได้หละ .... โหเราบ่นเยอะมาก พอ ๆ ๆ

   อมิตาพุท 
ไปสู่สุขติเถิด
 ยังไงก็จะตั้งใจเรียนที่สุดนะครับ 

งืมๆ