มหัศจรรย์แห่งการให้ (ตอนที่ 2)

คราวนี้เรามาดูสารพัดการให้กับการขอ  เมื่อพูดถึงการให้เรามักจะนึกถึงการให้วัตถุสิ่งของ  ข้าวของเครื่องใช้  เงินทองเป็นส่วนใหญ่  แต่จริงๆ แล้วในโลกนี้มีการให้อยู่ในหลายๆ รูปแบบอาทิ

                ให้เกียรติ    คู่กับ   ได้รับเกียรติ  เช่น  ถูกเชิญให้ขึ้นไปเป็นประธานพิธี  คนเชิญก็ให้เกียรติเรา  ส่วนผู้ถูกเชิญนั้นได้รับเกียรติให้มาเป็นประธาน  หรือการให้เกียรติกับสุภาพสตรี  (ถ้าผู้หญิงคนไหนไม่สุภาพก็ไม่ต้องไปให้)

            ให้รางวัล

                ให้ยืม   คู่กับ  ขอยืม

              ขออนุญาต   แต่ไม่มีคู่กับ  ให้อนุญาต

                ขอความร่วมมือ   คู่กับ  ให้ความร่วมมือ

                ขอความเห็นใจ   ไม่มี  ให้ความเห็นใจ

                ให้ความเป็นกันเอง  นั่นคือ  เป็นคนไม่ถือตัว

                ให้ความจริงใจ

                ให้ข้อคิด  ประสบการณ์

                ให้ความรัก  ความเอ็นดู  ความเมตตา   คู่กับ  ขอความเมตตา

                ขอส่วนบุญ  คู่กับ  อุทิศส่วนบุญ

                ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

                ขอไปที

                ขอมีส่วนร่วม

                ให้โอกาส    คู่กับ  ขอโอกาส

                ให้เวลา    คู่กับ  ขอเวลา

                ให้ความไว้วางใจ

                ให้คำแนะนำ  คำปรึกษา    คู่กับ   ขอคำแนะนำ

                ให้กำลังใจ

                เราไม่เรียกให้รอยยิ้ม  แต่เรียก  มอบรอยยิ้ม

            ให้ความสำคัญ  อันนี้อาจจะให้ไม่เท่ากันในแต่ละคนหรือแต่ละเรื่อง

                ขอพร  คู่กับ  ให้ศีลให้พร   อันนี้ใช้กับพระหรือญาติผู้ใหญ่

                ให้กำเนิด  ดังนั้น  พ่อแม่ผู้ให้ชีวิตแก่เราจึงเป็นผู้ที่มีพระคุณ

                ให้ความหวัง (ลมๆ แล้งๆ) อันนี้ไม่ค่อยดี

                ให้อำนาจ  หรือที่เรียกว่า  มอบอำนาจ

                ให้การบริการ นั่นคือ ให้ความสะดวกสบาย

                ให้ความรู้  คำสอน  หรือที่เรียกว่า วิทยาทาน  คนเป็นครู-อาจารย์จะให้สิ่งนี้แก่ลูกศิษย์

บางอาชีพคนอาจจะสงสัยว่าให้อะไรแก่สังคม  เช่น อาชีพแพทย์ก็คือ การให้ความช่วยเหลือ  ให้การรักษาแก่ผู้ที่เจ็บป่วย  ไม่ใช่ให้ยา  อาชีพดารานักร้อง  นักแสดง  นักกีฬา  เป็นอาชีพที่ให้ความบันเทิงแก่ผู้อื่น  และสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำมากมาย  เพราะเป็นผู้สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับคนดู   บางคนที่ชอบพูดตลกจึงสามารถที่จะเป็นผู้ให้ได้เช่นกัน

 
การให้ธรรมะหรือธรรมทานถือว่าเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด  ซึ่งทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตน์ฯ ทรงเล็งเห็นถึงการให้ในข้อนี้จึงได้จัดตั้งโครงการ “หนึ่งใจให้ธรรมะ” ขึ้น  ส่วนอภัยทานเรียกได้ว่าเป็นน้องๆ ธรรมทานเลยทีเดียว  ดังนั้นเมื่อเขาขอโทษอย่าให้โทษ  แต่จงยกโทษให้เขา  แล้วใจที่หนักอึ้งอยู่จะได้เบาบางลงไป  ไม่ต้องแบกภาระหนักอีกต่อไป  โดยเฉพาะคนที่ชอบกล่าวโทษคนอื่นเมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้นมักโทษนั่นโทษนี่หาความสงบในจิตใจไม่ได้  บางคนกล่าวโทษตนเองถึงความผิดพลาดในอดีตที่ผ่านมา  จมอยู่กับมัน  นั่นคือไม่ได้ให้อภัยตนเอง  การให้อภัยเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่เมื่อให้แล้วเราจะได้บุญมาสะสมไว้กับตัวเพื่อใช้ในการดำเนินชีวิตต่อไป  ช่วงไหนบุญมากชีวิตจะราบรื่น  ช่วงไหนบุญน้อยทำอะไรก็ติดขัดไปหมด  เรียกว่าดวงตก  ดังนั้นจึงควรสะสมบุญให้มากๆ เข้าไว้  เปรียบเสมือนกับการสร้างเบาะ  ฟูก  ในยามคับขัน  เมื่อไหร่ที่ดวงตกจะได้ไม่ต้องเจ็บมาก เหมือนกับการตกลงจากที่สูง  ถ้ามีฟูกมีเบาะคอบรองรับอยู่ย่อมกันการกระแทกและทำให้ได้รับความเจ็บปวดน้อยลง