ผี ฝาโลง คนตาย..คนเป็นๆ

…ภาพของหญิงวัยกลางคน กำลังนั่งสยายผมอยู่กลางบันไดบ้าน นุ่งผ้าซิ่นลายดอก...ยังเป็นภาพชวนให้ผมขนหัวลุกอยู่เสมอ เมื่อนึกถึงมัน จึงไม่มีเหตุผลอื่นใด หากเวลาใครถาม “เคยเห็นผีไหม?” ผมตอบแบบไม่ต้องรีรอ “ผมเคยเห็น” เมื่อเรายังเป็นเด็ก มักจะมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เรากลัว และนั่นอาจจะเป็นภาพติดตาให้เราไม่อยากนึกถึงมันอีกเลย ตอนเป็นเด็ก ผมชอบไปดูเวลามีคนตาย เวลาเขาเปิดฝาโลงให้ญาติได้ดูหน้าผู้ตายเป็นครั้งสุดท้าย ทุกครั้งที่ผมกลับมาบ้าน ผมจะนอนไม่ค่อยหลับ ตอนกลางคืนไปไหนไม่ค่อยได้ เพราะกลัว กลัวความมืด แม้ปากซอยเข้าบ้าน ผมก็ต้องวิ่งทุกครั้ง เพราะกลัว และสิ่งที่ผมกลัว ล้วนแล้วไม่ใช่เกิดเพราะเหตุบังเอิญ เขาเล่าว่า.........มีคนเคยเห็นผีตรงนี้ แม้คืนวันที่ 7 วันที่ ตาผมเสีย ก็มีคนเห็นตาผมนั่งอยู่ตรงบันไดบ้าน และคนที่เห็นก็ใช่ใครที่ไหน หลานผมเอง อายุเพิ่ง 5 ขวบกว่าๆ เพราะเหตุนี้กลางคืนผมเลยไม่กล้าไปไหน แม้แต่จะลงบันไดก็กลัว

บริเวณหน้าวัด ที่หมู่บ้าน มีต้นไทรคู่หนึ่ง อายุเกือบ สองร้อยกว่าปี ในตอนกลางวันขณะเดินผ่าน เหมือนมีใครสักคน มองดูอยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตอนกลางคืนเขาไม่เอาไฟมาติด ยิ่งเห็นซากศาลพระภูมิหัก พระพุทธรูปหักอยู่โคนต้นไทร ยิ่งเป็นการทำให้น่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้น หากไม่มีเหตุผลจำเป็นจริงๆ ผมก็ไม่เคยเดินผ่านสักที หากหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ถอดรองเท้า ใส่เกียร์หมา...วิ่ง

ปัจจุบัน ผมก็ไม่กล้าเดินผ่าน ไม่ว่าตอนกลางวันหรือตอนกลางคืน เคยมีคนเห็นผีเปรตอยู่บริเวณนี้ คนที่เล่าก็ใช่ใครที่ไหน หลวงพ่อเจ้าอาวาสนั่นเอง ท่านเคยเห็นตอนสมัยที่ท่านเป็นเณร และชาวบ้านที่อยู่ใกล้ๆวัด บางคนก็เคยเห็น แต่ละคนก็เป็นคนเฒ่าคนแก่ทั้งนั้น และบางคนก็ยังมีชีวิตอยู่ ตอนผมบวชเป็นสามเณรอยู่ที่วัดแห่งนี้ รุ่นพี่สามเณรบางรูป มักจะบอกว่าให้ใส่รองเท้ากลับข้าง แล้วเอาข้าวต้มมัดกับเชือก เดินลากรอบพระวิหารสักสองหรือสามรอบในคืนวันพระ แล้วให้ก้มหัวดูรอดผ่านหว่างขา แล้วจะเห็น สิ่งที่กำลังเดินตามเรามา

ในวัดบ้านนอก เช่น ตู้กับข้าว เก้าอี้นั่ง หรือเสนาสนะบางอย่าง ล้วนแล้วทำมาจากฝาโลงศพ บางคนที่เขามีฐานะดีหน่อย โลงก็ทำมาจากไม้อย่างดี บางคนทำมาจากไม้สัก สัปเหร่อเขามักจะเก็บฝาโลงเอาไว้ในศาลาที่ป่าช้า ตอนเย็นพวกเราก็ไปแบกมาเก็บไว้ที่วัด ดูเหมือนว่า ชีวิตในวัดอาจจะหนีไม่ไกลจากเรื่องความตาย ดังนั้นทุกครั้งที่เราดื้อ หลวงพ่อมักจะทำโทษพวกเราด้วยการ ให้เอาขยะในรถเข็นไปทิ้งเวลาตอนกลางคืนที่ป่าช้า เณรรูปเล็กเข็น เณรรูปโตๆ เดินคุมหน้าหลัง หากมีอะไรผิดปกติ เณรรูปโตๆ มักจะเผ่นก่อนเสมอ เวลานั้น หมู่บ้านของผมยังไม่มีเมรุเผาศพ ยังคงเป็นเชิงตะกอน เอาโลงศพวางไว้บนกองฟืน แล้วก็เผา ตอนที่ตาผมเสีย ก็ได้รับการเผาเช่นนี้เหมือนกัน

ครั้งหนึ่งผมและเณรอีกสามรูป ไปป่าช้า หลังจากที่งานเผาศพของพ่อเพื่อนสมัยที่เรียนอยู่ด้วยกัน เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ซึ่งบ้านเรามักจะบอกว่า ผีตายโหง เราเอาขยะไปทิ้งก่อน เพราะขยะเต็มรถเข็นพอดี พอไปถึงป่าช้าก็กำลังเห็นลุงสัปเหร่อสองคน ลุงคำกับลุงแก้ว กำลังเอาไม้พลิกศพอยู่ ผมนึกถึงเขียดที่กำลังถูกเผา

ผมอดที่จะถามแกไม่ได้ “ลุงไม่กลัวผีเหรอ?”

“จะกลัวทำไม เราไม่ได้ทำอะไรให้เขา”


“ลุงเคยเห็นผีไหม?”

สัปเหร่อสองคนมองหน้าผม ผมเชื่อแน่ว่า แกต้องมีของดี และสัปเหร่อทุกคน เป็นอย่างนั้นจริงๆ อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีคาถาอาคม หากไม่อย่างนั้น ก็คงอยู่กับสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ บางงาน หากเจ้าภาพเลี้ยงเหล้าแกดีหน่อย แกก็ไม่ได้กลับบ้าน นอนอยู่ศาลาที่ป่าช้านั่นเอง ครั้งหนึ่งแกเล่าว่า มีเด็กมากวนทั้งคืน จนไม่ได้หลับได้นอน

ลุงแก้ว แกออกจะเมาได้ที่ แกบอกว่า ถ้าอยากเห็น ก็เอาน้ำมะพร้าวที่ล้างหน้าศพ ล้างหน้า หรือไม่ก็กินมะพร้าวที่เอาล้างหน้าศพด้วย กินหรือลูบหน้าก่อนนอน แล้วจะนอนหลับฝันดี.........จะนอนหลับฝันดีหรือว่าจะนอนหลับฝันเห็นผี?

ปัจจุบัน ผมเห็นคนตายเกือบชาชิน ที่ฝั่งแม่น้ำคงคา ประเทศอินเดีย การเผาที่นี้ ไม่ต้องใส่โลง แค่เอาผ้าห่อ แล้วก็เผาอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ บางครั้งก็เห็นศพลอยอืดอยู่แม่น้ำ หากแต่อีกฝากหนึ่ง มีแต่โครงกระดูกคน หากใครที่เคยมาอินเดียหรือเนปาล จะทราบว่า สิ่งที่ผมได้กล่าวมานี้ ไม่หนีความจริงไปไหนเลย แม้แต่บางครั้งขณะปั่นจักรยานผ่านโรงพยาบาล สิ่งที่มักจะได้เห็นนั่นก็คือ มีญาติมารอรับศพ และเตรียมพร้อมที่จะนำไปสู่แม่น้ำคงคา เพื่อทำการฌาปนกิจต่อไป หากเป็นศพบุคคลทั่วไปก็มักจะนิยมห่อผ้าด้วยสีเหลืองหรือสีทอง หากเป็นหญิงสาวก็มักจะห่อศพด้วยผ้าขาว หากเป็นประเภทที่ไม่ต้องเผา คือเอาไปถ่วงน้ำเพื่อเป็นภักษาของปลาและเต่านั่นก็คือ นักบวช เด็ก คนที่ถูกงูกัด คนที่ถูกฝ้าผ่า และประเภทสุดท้ายน้องสุดท้ายก็คือหญิงที่ตายทั้งกลม

และมีบ่อยครั้งที่ผมเห็นเด็กนักเรียนหลายคนนั่งรถสามล้อไปโรงเรียนและมีคนตายนอนอยู่บนหลังคา โดยพวกเขาไม่ได้มีความคิดว่า คนที่นอนอยู่ข้างบน คือสิ่งที่น่ากลัว......

ผี ฝาโลง คนตาย บางครั้งอาจจะเป็นสิ่งอัปมงคล สำหรับคนบางคน แต่สิ่งเหล่านี้ อาจจะไม่ได้หลอกให้ใครต่อใครได้รับความเสียหาย มากไปกว่า พี่น้อง ญาติ มิตร คนรัก และเพื่อน หลอกกันเอง

คงไม่มีอะไรจะน่ากลัวมากไปกว่า คนเป็นๆ หลอกกันเอง